Misja w Katowicach - wezwanie do modlitwy

Michał

"Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze Mnie nic uczynić nie możecie." Ew. Jana 15,5

Zbliżamy się wielkimi krokami do jednego z większych "wydarzeń młodzieżowych" w czasie tych wakacji. W dniach od 8 do 16 sierpnia planujemy wyjść z na ulice Katowic-Załęża (i nie tylko), by głosić Ewangelię - jedyną nowinę pod słońcem, która może dać człowiekowi zbawienie i życie wieczne! Nie wiem, jakie są wasze odczucia, ale osobiście uważam, że jest to wielkie zadanie, do którego powinniśmy podejść z całą powagą i gorliwością.

Z pewnością nie chodzi nam jedynie o to, żeby przeprowadzić kilka spotkań, "fajnych" rozmów, zawiązać znajomości - są to tylko środki, których celem jest przekazanie Ewangelii. Chcemy dotrzeć do ludzkich serc, "znaleźć i zbawić, to co zginęło", przy czym oczywiście zbawia Pan Jezus.
Potrzebujemy Ducha Świętego i Jego mocy, aby to, co będziemy robić, dotykało i zmieniało życie ludzi, którzy są pogrążeni w tak wielu problemach.
Nasze talenty nie wystarczą...

Mogłoby się wydawać, że skoro idziemy głosić Słowo Boże, to Bóg będzie na pewno się do nas przyznawał. Myślę jednak, że taka pewność jest zawodna. Spójrzmy na przykład apostoła Pawła. Pan powołał go w tak cudowny sposób, wyznaczył go bezpośrednio do zwiastowania Ewangelii. Jednakże Paweł, choć przekonany o swoim powołaniu i Bożym wybraniu, nie przestawał prosić zbory, aby zanosiły one modlitwy za niego w kwestii ewangelizacji. Przytoczę tutaj kilka takich próśb:

1) Ef 6,18-20
"W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością i błaganiem za wszystkich świętych i za mnie, aby mi, kiedy otworzę usta moje, dana była mowa do śmiałego zwiastowania ewangelii, dla której poselstwo sprawuję w więzach, abym ją mógł z odwagą zwiastować, jak to czynić winienem."
2) Kol 4,3-4
"A módlcie się zarazem i za nas, aby Bóg otworzył nam drzwi dla Słowa w celu głoszenia tajemnicy Chrystusowej, z powodu której też jestem więźniem, abym ją obwieścił, jak powinienem."
3) 2 Tes 3,1-2
"Na ostatek, bracia, módlcie się za nas, aby Słowo Pańskie krzewiło się i rozsławiało wszędzie, podobnie jak u was, i abyśmy byli wybawieni od ludzi przewrotnych i złych; albowiem wiara nie jest rzeczą wszystkich."

Jak widać Paweł prosił o:
- odwagę i śmiałość w zwiastowaniu;
- "otwarcie drzwi dla Słowa" - intuicyjnie można interpretować to jako otwarcie możliwości do głoszenia, otwarcie ludzkich serc na Słowo;
- o rozprzestrzenianie się poselstwa Ewangelii za jego sprawą;
- wybawienie od niebezpieczeństw, ochronę przed złymi ludźmi;
- klarowność w przedstawianiu Ewangelii - myślę, że o to chodziło Pawłowi w słowach: "abym obwieścił ją, jak powinienem"

Jeżeli taki mąż Boży, jakim był Paweł potrzebował wciąż modlitw, o ileż bardziej my? Myślę, że ta kwestia nie ulega żadnej wątpliwości. O mocy modlitwy słyszymy tak wiele razy, czy jednak ją praktykujemy? "Ją" to znaczy prawdziwą, wytrwałą, pełną naszego zaangażowania sercem modlitwę...
Cieszę się, że zechcieliśmy wspólnie włączyć się w post o misję i zbór przyjął tą inicjatywę. Z pewnością chcemy pościć tak, aby "nasz głos został usłyszany z wysokości" (por. Iz 58,4b). Pan Bóg dał nam instrukcję, jak to zrobić. Zawarta jest ona m. in. w 58 rozdziale Księgi Izajasza. Gorąco nakłaniam do szczegółowego przestudiowania tego fragmentu. Musimy pamiętać, że prawdziwy post nie jest tylko wstrzymywaniem się od posiłków. Jak wynika to ze Słowa polega on raczej na oczyszczaniu swojego życia z "duchowych brudów", uniżeniu się przed Panem i czynieniu dobra.
Jeżeli będziemy właściwie modlić się i pościć, to Pan zrealizuje swoje cudowne obietnice (patrz: Iz 58,8-12).